Antonówka
| Odmiana | Malus domestica Borkh. |
| Nazwa zwyczajowa | Antonówka |
| Dodatkowe cechy |
Antonówka urosła bardzo silnie, stworzyła szerokie, rozłożyste korony. Jej pień jest lekko przekrzywiony, lecz konary jabłoni są silne. Występują tam krótkopędy rosnące pod kątem prostym. Niestety akurat to drzewo w moim rodzinnym sadzie nie zniosło najlepiej próby czasu oraz bezlitosnych warunków atmosferycznych. „Położyło się”, aczkolwiek nie poddaje się i nadal żyje oraz rodzi smaczne owoce. Kwiaty pojawiają się na niej licznie, mają piękne, duże i o jasnej barwie. Liście drzewa pojawiają się na pędach jednorocznych, są jasne i duże. Owocuje obficie średnio co dwa lata. Jest bardzo wytrzymała na mróz, a także na takie problemy sadowników jak parcha jabłoni i mączniaka. Rośnie na glebie. Nie mogę stwierdzić dokładnej wysokości drzewa, z racji braku odpowiednich narzędzi pomiarowych oraz mojego lęku wysokości. |
| Pora dojrzewania owoców | 11-20 lipiec |
| Opis owoców |
Owoce atonówki są średniej wielkości. Mają wydłużony, niesymetryczny kształt, nie są jednak większe niż 6 cm. Mają ładną, gładką, błyszczącą skórkę. Na początku ma kolor zielony, jednak później zmienia barwę na słomkową z pięknym rumieńcem. Owoce są soczyste, kwaskowate. Miąższ jest kruchy i ścisły, a gdy owoce są dojrzałe, wydzielają przyjemny zapach landrynek. Antonówkę można spożywać jako deser jak również nadaje się do przetwórstwa. W naszych rejonach używana głównie do wyrobów dżemów, przecierów, kompotów oraz do wyrobów takich jak racuszki czy szarlotki. |
| Województwo | wielkopolskie |
| Miejscowość | Głogowa |
| Szerokość geograficzna | 52.27144900 |
| Długość geograficzna | 18.93659900 |
| Umiejscowienie | przy drodze |
| Dodatkowe info o umiejscowieniu | Między polem, a obejściem gospodarskim, w miejscu starego sadu |
| Obwód pnia [cm] | 143 |
| Wysokość drzewa [m] | 7 |
| Orientacyjny rok posadzenia | 1939 |
| Historia drzewa |
Drzewo zostało zasadzone przez rodzinę Rosiaków około roku 1939, jako jedno z wielu w drugim z przydomowych sadów. Jabłoń, jako jedna z nielicznych przetrwała ciężkie czasy, była świadkiem niezwykłych przyjaźni, miłości i nieszczęść, które wydarzały się we wsi. Położona między budynkami gospodarczymi, a drogą, zaraz obok pól uprawnych. Pielęgnowana przez kolejne pokolenia na przestrzeni lat zapewniała całej rodzinie pyszne owoce, na których wychowałam się między innymi ja, dzisiejsza kierownik \”Owoców Kazika\” – Ada. Dziś jabłonka jako towarzyszki ma inne jabłonie, lecz posadzone nieco później… Niewątpliwie są równie przyjacielskie, ponieważ nasza antonówka zapewnia nam cudowne składniki na przetwory. |
| Usytuowanie | w grupie |
| Zdjęcia |
